ความหมายของคำว่า ' บรรพ, บรรพ- ๑ '

ความหมายของคำว่า ' บรรพ, บรรพ- ๑ '
บรรพ, บรรพ- ๑ หมายถึง [บับ, บับพะ-] น. ข้อ, ปล้อง, เล่ม, หมวด, ภาค, ตอน, กัณฑ์; ขั้นบันได;ระยะหรือเวลาที่กําหนด. (ป. ปพฺพ; ส. ปรฺวนฺ).

บรรพภาค
(แบบ) น. ข้อมือ. (ส.).
บรรพเภท
(แบบ) น. ความปวดร้าวในข้อ. (ส.).
บรรพมูล
(แบบ) น. วันขึ้น ๑ คํ่า และวันกลางเดือนทางจันทรคติ. (ส.).
บรรพ- ๒, บรรพ์
[บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ;ส. ปูรฺว).
บรรพ- ๒, บรรพ์
[บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ;ส. ปูรฺว).
บรรพบุรุษ
น. ผู้เป็นต้นวงศ์ตระกูลซึ่งมีผู้สืบสายโลหิตมา, บุคคลที่นับตั้งแต่ปู่ย่าตายายขึ้นไป.
บรรพสตรี
น. หญิงผู้เป็นต้นวงศ์.